دولت بایدن از مردم آمریکا خواست برای اسکان مهاجران افغان همکاری کنند
حلقه‌های حمایت خصوصی تاثیر بیشتری بر اسکان مهاجران افغان داشته‌اند
فریدون آژند
زمانی که دولت آمریکا به یکباره حدود ۸۰ هزار مهاجر افغان را وارد خاک ایالات متحده کرد، سازمان‌های اسکان مهاجران زیر فشار زیادی قرار گرفتند. برخی از این سازمان‌ها در دوران حکومت دونالد ترامپ که روند مهاجرت را متوقف کرده بود، بیشتر کارمندانشان را اخراج کرده بودند. بنابراین زمان زیادی نیاز بود تا این سازمان‌ها به بازسازی خود بپردازند.
در چنین وضعیتی وزارت خارجه آمریکا با همکاری سازمان‌های بشردوستانه طرح تازه‌ای را ارائه کردند. آنان از مردم عادی آمریکا، اعضای گروه‌های مذهبی، دوستان پیشین این مهاجران و حتی همسایه‌ها درخواست کردند که به اسکان مهاجران کمک کنند. مردم آمریکا نیز شروع به ایجاد گروه‌های همکاری کردند. آنان پول جمع‌آوری کردند و برای مهاجران افغان خانه اجاره کردند، فرزندانشان را به مدرسه فرستادند و حتی نحوه گرفتن کارت بانکی را نیز به آنان آموزش دادند.
این گروه‌های همکاری از آغاز روند تخلیه به ۶۰۰ افغان کمک کرده‌اند تا در آمریکا زندگی عادی خود را از سر بگیرند. این روند با افزایش مهاجرت اوکراینی‌ها نیز ادامه یافت و هزاران مهاجر اوکراینی نیز از این کمک‌ها بهره‌مند شدند. اکنون دولت بایدن در حال آماده شدن برای تبدیل این برنامه به یک برنامه حمایت خصوصی برای کسانی است که به ایالات متحده آمده‌اند و از سازمان‌ها می‌خواهد که همکاری کنند تا این برنامه آزمایشی تا پایان سال ۲۰۲۲ راه‌اندازی شود.
کارشناسان مهاجرت می‌گویند برنامه حمایت خصوصی که گروه‌های همکاری اجرا می‌کنند، می‌تواند روند اسکان مجدد مهاجران را تغییر دهد و با این شیوه امکانات بهتری در اختیار مهاجران قرار بگیرد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
ساشا چانوف، بنیانگذار و مدیر‌عامل گروه ریفیوجی پوینت (REFUGE POINT) می‌گوید: «من فکر می‌کنم در حال حاضر یک انقلاب واقعی در حال رخ دادن است که شهروندان آمریکایی و حتی جوامع دیگر در سراسر جهان، آستین بالا می‌زنند و می‌گویند خودمان مهاجران را اسکان می‌دهیم.»
برنامه آزمایشی که تا پایان سال ۲۰۲۲ ادامه خواهد داشت، از تجربه‌های برنامه «حلقه حامیان برای افغان‌ها» -که یک اقدام اضطراری برای تسریع اسکان مجدد افغان‌ها در خارج از پایگاه‌های نظامی بود- استفاده می‌کند.
سخنگوی وزارت خارجه ایالات متحده به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت این یک برنامه آزمایشی متفاوت خواهد بود، زیرا در نظر گرفته شده است که «عنصر پایدار اسکان مجدد پناهندگان ایالات متحده باشد».
ند پرایس، سخنگوی وزارت خارجه امریکا گفت طرح آزمایشی اینگونه است که دولت آمریکا شهروندان عادی را با گروه مهاجران افغان که در انتظار ورود به آمریکا به‌سر می‌برند، وصل می‌کند. پس از آن، این شهروندان آمریکایی یک پناهنده را در نظر می‌گیرند و درخواست انتقالش را به دولت آمریکا می‌دهند. با این حال، ساشا چانوف گفت برنامه جدید باید با برنامه سنتی دولت آمریکا که زمینه انتقال مهاجران را میسر می‌کند همراه باشد، زیرا آن برنامه هم بخشی از مهاجران را پوشش می‌دهد. این برنامه شامل ۱۸۰ هزار افغان و اوکراینی که با برنامه آزادی مشروط موقت در آمریکا پذیرفته شده‌اند، نمی‌شود.
افغان‌هایی که با استفاده از این برنامه در آمریکا اسکان یافته‌اند، می‌گویند شهروندان آمریکایی به آنان کمک زیادی کرده‌اند. محمد ولی‌زاده که پس از سقوط افغانستان به دست طالبان به آمریکا انتقال یافت، یکی از کسانی است که مشمول این برنامه شد. ولی‌زاده گفت پنج روز پس از این‌که کلیسای نیوهمپشایر او را به یک گروه همکاری محلی معرفی کرد، با خانواده‌اش به یک خانه مبله در اپینگ، شهری با ۷۰۰۰ سکنه منتقل شدند. او گفت اما دوستان و اقوامش ماه‌ها در پایگاه‌های نظامی ایالات متحده سپری کردند تا با کمک یک آژانس اسکان مجدد مستقر شوند. بسیاری از آن‌ها به دلیل نبود مسکن مقرون‌به‌صرفه و تنها با سه ماه کمک دولتی در هتل‌های کالیفرنیا اقامت داشتند. محمد می‌گوید او و خانواده‌اش ۱۰ ماه کرایه خانه از حلقه حامیان دریافت کردند و آنان یک ماشین نیز برایش خریدند. به گفته محمد، هر روز یک عضو این حلقه به دیدار آنان می‌آید تا مشکلاتشان را رفع کند. حلقه‌ای که محمد ولی‌زاده را کمک کرده است، ۶۰ عضو دارد. ولی‌زاده می‌گوید من اکنون در نیوهمپشایر خانواده بزرگی دارم که همیشه مرا حمایت می‌کنند.
حلقه حمایت خصوصی تنها به کمک به افغان‌ها اکتفا نکرده، این گروه در حال حاضر مهاجران اوکراینی را نیز حمایت می‌کند. برنامه حمایت خصوصی هدفش اسکان مجدد مهاجران انتقال یافته به آمریکا است و به باور کارشناسان از نهادهای دولتی مهاجرت بهتر عمل کرده است. شهروندان عادی آمریکا که گروه‌هایی به‌نام حلقه حمایت تشکیل داده‌اند، زمان بیشتری را صرف کمک به مهاجران می‌کنند و برای مهاجران این فرصت فراهم می‌شود که بهتر با جامعه آمریکایی آشنا شوند. همچنین حمایت ضمنی شهروندان آمریکایی برای سال‌های طولانی باقی خواهد ماند و حتی تعدادی از مهاجران به عضو غیررسمی یک خانواده آمریکایی تبدیل می‌شوند.
